ŚÜLBÜW

ŚÜLBÜW s. m. (pl. ŚÜLBÜWA, acc. / dat. sg. ŚÜLBÜWA, gen. ŚÜLBÜWAS, voc. ŚÜLBÜWY, dim. ŚÜLBIWŁA / ŚÜLBÜWŁA)

uczeń: Jyr, śülbüwa, kumt oü dö byhend! / Hałd frum łid ȧn piöebeźnje dy hend! ‘Wy, chłopcy, przyjdźcie tu też szybko! / Śpiewajcie nabożnie pieśń i złóżcie pobożnie ręce!’ (fragment pieśni Wjyr wan oüh ȧ łöstik łid zyngja)

Por. też: s’śülkynd ‘uczeń (dowolnej płci).

Zob. też: → BÜW