ŚWAH

ŚWAH adj., adv. (ŚWȦH(J)ER, ŚWȦHST-)

1. słaby: Zej hon’um ȧ gips ogynuma, oder der gybroha füs ej byśtenik nö śwah. ‘Zdjęto mu gips, ale złamana noga była wciąż słaba.’; Dü byst der śwȧhsty śpejłer yr ganca drużyn, dü müst mejer iba! ‘Jesteś najsłabszym graczem w drużynie, musisz więcej ćwiczyć!’

2. zmęczony: Nö dam wandyn yn gybjygja wün zy ȧzu śwah, do zy gryhta wün ȧjgyśłöfa. ‘Po tym chodzeniu w górach byli tak zmęczeni / były tak zmęczone, że od razu zasnęli / zasnęły.’

3. słaby (o roztworze): Müter, nejmźe ȧ noj tyzȧkla, bo fu dam ej der ty ȧzu śwah, do dos ej łoüter woser. ‘Mamo, weź nową torebkę herbaty, bo z tej [ta] herbata jest tak słaba, że to sama woda.’